بسم الله الرحمن الرحیم
شیوانا از راهی می گذشت.او سریع تر از شاگردان راه می رفت و چند قدمی از آنها جلوتر افتاده بود. مردی او را دید و شناخت. به سمتش دوید و از او خواست تا مشکلش را با همسایه اش حل کند
شیوانا با تعجب به او گفت: ” مشکل ات با او چیست!؟ ” مرد گفت:” همسایه ام آدم خوبی است. ولی یک بدی دارد و آن هم این است که خیلی مغرور است! راستش او فرد محترمی است اما مشکل کوچکی دارد و آن این است که به دیگران محل نمی گذارد و بیشتر به فکر مشکلات خودش است. او در واقع محبوب همه اهل کوچه است ، ولی ناگفته نماند که از این محبوبیت سوء استفاده می کند و بیشتر اوقات از مغازه دار سر محل به صورت نسیه جنس می برد
شیوانا با حیرت گفت:” این دیگر چه جور تعریف کردن است؟ ابتدا یک جمله خوبی می گویی که خودت را بی طرف و خوب نشان بدهی و بعد از گفتن یک “اما” هر چه بدی که در دلت داری و واقعا می خواهی بگویی را بر ضد او بر زبان می آوری. چرا از همان ابتدا صریح و بی پرده بدی و زشتی اش را نمی گویی تا مشخص شود مشکل ات چیست و یا چرا خوبی هایش را بدون آمیختن آنها با بدی هایش نقل نمی کنی تا انسان بتواند برداشت درستی از شخصیت همسایه ات پیدا کند!؟
مرد با عصبانیت و خشم رو به شیوانا کرد و گفت:” همه به من می گفتند که شیوانا حکیم و فرزانه است و سخنانش بوی معرفت می دهد اما …” در این هنگام مرد متوجه شد که چند تا از شاگردان شیوانا از گرد راه رسیدند و به جمع آنها پیوستند به همین خاطر لحن صحبتش را عوض کرد و گفت:” البته مردم راجع به شیوانا  درست می گویند اما قبول کنید که بعضی مواقع حتی شیوانا هم نمی تواند به درون آدم ها راه یابد و منظور آنها را درست بفهمد!!؟
شیوانا تبسمی کرد و گفت:” به همسایه ات سلام مرا برسان و به او بگو در این دیار حتی یک نفر را ندیدم که از او واقعا بد گفته باشد! حتی با یک امای  ساده
شیوانا این را گفت و راهش را کشید ورفت و مرد هاج و واج سرجایش باقی ماند