بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از افسران امپراتور فرزندش را برای تعلیم و تربیت به مدرسه شیوانا فرستاد. این جوان عادت داشت روی هر فردی اسم یک حیوان را بگذارد. به نزدیک ترین دوستش قورباغه می گفت و به هم اتاقی اش ملخ . شاگردان گله پیش شیوانا بردند. شیوانا آن شاگرد نام گذار را خواست و در جلوی جمع به او گفت:” در خانواده ای که تو رشد کردی به تو یاد ندادند انسان ها را نباید با اسم حیوان صدا زد؟
شاگرد لقب گذار با نیشخند گفت:” زیاد سخت نگیرید استاد! ما در خانواده هم روی هم اسم می گذاریم مثلا من به برادرم می گویم کرگدن و به مادرم فیل و به پدرم لقب خرس را داده ایم و از این بابت اصلا ناراحت نمی شویم. بچه ها بیخود حساس اند! البته فراموش نکنید که پدر من افسر دربار امپراتور است و مقامی عالی دارد
شیوانا لبخندی زد و گفت:” بسیار خوب! آیا دوست داری که از این به بعد در شهر جار بزنیم که تو خودت گفته ای فرزند فیل و خرس هستی و برادر کرگدنی داری و با قورباغه و ملخ همنشینی می کنی و این مطلب را هم به گوش پدرت برسانیم!؟
شاگرد لقب گذار وحشتزده گفت:” اما این درست نیست!؟ من گفتم که نباید سخت بگیریم و عادی با این مسائل برخورد کنیم
شیوانا با لحنی خشک گفت:” وقتی کسی به نزدیکان و آشنایانش فحش و دشنام می دهد و روی آنها لقب زشت می گذارد در واقع قبل از آن دارد اعلام می کند که آهای مردم بدانید من  همان آدمی هستم که فامیلش فلان لقب زشت را دارد و چنین دشنامی شایسته آشنایانش است. هر لقبی که روی دیگران می گذاریم به طور زنجیره ای  و برگشت پذیر لقبی  برای خودمان می شود. لقب گذاری روی مردم خود آدم را قبل از بقیه زیر سوال می برد. یک انسان عاقل چرا باید چنین کند؟
سپس به شاگرد لقب گذار گفت: ” این بار آخر باشد که با این عادت ناپسند به صورت یک کار عادی و معمولی برخورد می کنی. وگرنه دفعه بعد بدون اینکه به تو بگویم به فیل و خرس می گویم بیایند تو را نزد کرگدن ببرند و ملخ و قورباغه و بقیه جانواران صحرا را برای همیشه از شر تو راحت سازند